Zaćpał nie ze swojej winy, czyli teorie pomagania

-

Zaćpał w najlepsze, poci się i wrzeszczy, że jeśli nie spełnię jego żądań, to on przedawkuje, a ja próbuje znaleźć w sobie pokłady miłości, by nie wybuchnąć i profesjonalnie mu doradzić, żeby spierdalał i wziął odpowiedzialność za swoje życie, a nie wciąż winił za wszystko innych. Och nie, tylko nie to! Porada ta skończyłaby mą spektakularną karierę w brytyjskim sektorze opieki społecznej. Na tym poziomie nie ma miejsca na zwykłe ludzkie pomaganie, co jedynie słuszne koncepcje pomagania. Oparte na teoriach państwa opiekuńczego i filozofii wszechwładnych determinizmów społecznych. Byle na przekór liberalistycznym wypaczeniom przeszłości o odpowiedzialności jednostki za jej własny los. Cóż, w świecie jedynej właściwej Metody każda w miarę rozsądniejsza osoba skazana jest na kamuflaż prawdziwych myśli i uczuć, czyli Ketmana. Kamuflaż za państwowe pieniądze uprawia zatem większość urzędników Metody. Wszyscy to na webinarach wiemy i w raportach współczujemy: on zaćpał i wrzeszczy nie ze swej winy, i nie dlatego, że się taki urodził, ale z powodu błędów wychowania oraz traum i zaniedbań, których doświadczył. I za te minione krzywdy musimy mu teraz bezwarunkowo pomagać, karmić go i resocjalizować. I, broń boże, nie stresować go przy tym sugestiami o podjęciu wysiłku nad sobą czy też refleksją, że to, kim się stał, jest w pewnym stopniu wynikiem jego własnych działań i wyborów. Przecież on nigdy wyboru nie miał, wychował się w biedzie i przemocy, a narkotyki i agresja były dla niego jedynym dostępnym lekarstwem. Wszystko to wina systemu. Koniec końców, w paradygmacie Metody moje zadanie jest wyjątkowo proste: przejąć z urzędu odpowiedzialność za jego życie. Oferując mu jednocześnie reparacje praw i przywilejów. Od 9 do 17.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Musimy się upewnić, że pacjent jest bezpieczny i jest mu wygodnie

-
Obraz
Pani na szkoleniu tłumaczy, że się wznosimy na wyższy poziom człowieczeństwa. Poziom, gdzie nie ma zgody na wykluczanie i wytykanie innych palcami. Wyższy poziom partnerstwa i higieny. Naloxonu i uśmiechniętych igieł. Pani mówi, że jesteśmy strzykawowymi bohaterami. Że trzeba edukować i budować relację, że to cywilzacyjna choroba duszy, Gabor Mate, Carl Rogers, Micheal Foucault. Że należy heroinistów przysposabiać w bezpiecznym robieniu zastrzyków, bo większość z nich, mimo że wykonuje to codziennie, nie ma o tym pojęcia. To pierwszy krok ku piękniejszej i oszczędnej przyszłości, bo przecież nie dość, że to słuszniejsze, to i tańsze niż leczenie zakażeń wirusami krwiopochodnymi. Jeszcze nadejdzie taki dzień, że w każdym mieście otworzą ośrodki, gdzie w przyjaznej i bezpiecznej atmosferze pacjenci będą mogli zażywać heroinę. Problemem jest wciaż stygmatyzacja i brak sterylności i to, że źle się nakłuwają i niszczą sobie żyły. Do tego używają tych samych strzykawek i przenoszą ż...
Czytaj więcej

David Hume przygląda się chłopcu i dziewczynie

-
Obraz
  Na podstawie filmu "Oslo, 31 sierpnia " - Chciałabym nauczyć się rysować i narysować obraz, który wyraziłby to, kim naprawdę jestem, chciałabym podróżować, schudnąć, kupić dom na wsi, czuć się wolna, mieć wielu przyjaciół, zasadzić drzewo, nauczyć się przygotowywać doskonałe danie, zacząć kąpiele w zimnej wodzie, pływać z delfinami, przezwyciężyć wszystkie fobie i lęki, cały dzień leżeć i patrzeć się w chmury, przebiec maraton, zobaczyć coś tak pięknego, że będę o tym pamiętała do końca życia, wygrać na loterii, mieć pracę, w której czułabym się spełniona, chciałabym się z tobą zestarzeć i czuć, że jestem zawsze przez ciebie kochana. A ty ? – piękna, młoda dziewczyna z Indonezji przerwała i zapytała siedzącego naprzeciwko niej pięknego, młodego chłopca z Bułgarii. Młody, piękny chłopiec z Bułgarii uśmiechnął się, nie wiedząc, co odpowiedzieć. Chwycił dziewczynę za rękę i pocałował. David Hume przyglądał się pięknej, młodej dziewczynie z Indonezji i pięknemu, młodemu chłop...
Czytaj więcej

Pułkownik Piotrek chce zostać opiekunem piłkarza Janusza

-
Obraz
  Piotrek chce zostać opiekunem Janusza i Wendy poprosiła Janka, żeby pomógł Piotrkowi w uzyskaniu zasiłku opiekuńczego. Wcześniej trener Janek pomógł Januszowi w uzyskaniu zasiłku z tytułu choroby alkoholowej, tak że Janusz nie musi już martwić się pracą ani opłatami za mieszkanie socjalne. Janusz twierdzi, że był kiedyś wybitnym piłkarzem polskiej ekstraklasy, jednak kontuzja zrujnowała mu karierę. Teraz, mimo wysokich zasiłków, ledwo co wiąże koniec z końcem. Wendy, co prawda, zapisała go na program darmowego alkoholu, jednak racje etanolu przydzielane Januszowi z rządowych funduszy wydają się nie wystarczające. Wendy widzi jak Janusz więdnie w oczach, gdyż cały zasiłek, zamiast na jedzenie, wydaje na alkohol. Wendy tłumaczy Januszowi, że przy jego chorobie musi przynajmniej dobrze się odżywiać. Wendy jako nauczycielka „Słońca” uczy go gotować zupę warzywną. Uczy go również angielskich słówek związanych z gotowaniem zupy. Trudno jednak, żeby Janusz skupił się na nauce angielskie...
Czytaj więcej