Wreszcie uciszmy płacz mew

-

Dzielnie pracujemy. I osiągamy sukcesy. No, ale ewidentnie brak im jeszcze ogłady. Tym naszym podopiecznym. Nie segregują śmieci, są rasistami, rozrzucają stare igły po pokoju i defekują na dywan. My ich jednak, te nasze dzikie dorosłe dzieci, jeszcze uczłowieczymy i nauczymy recyklingu.  Przeprogramujemy im mózgi. Wystarczy, że przez siedem dni, piętnaście razy dziennie, będziemy wpajali im pozytywne nawyki. Zadanie na poniedziałek: zmotywowanie podopiecznych do powtarzania co godzinę zdania "Polacy to nie robacy". Wtorek: pilnowanie, by wyrzucali strzykawki do pudełka utylizacyjnego, a nie na podłogę. Środa: gdy czegoś chcą, niech nie krzyczą i nie biją innych, a używają trzech magicznych słów: proszę, dziękuję, przepraszam. A gdy nie posłuchają, poraźmy ich prądem zrozumienia i przemów motywacyjnych.

Więc dlaczego, do kurwy nędzy, gdy rano przychodzę do pracy, słyszę, że ten, co sra na dywan, znowu nazwał tego czarnego małpą i nie zrecyklingował butelek. I dlaczegóż przy tylnym wejściu do budynku znowu smród i syf? Brudne igły walają się dziko na chodniku wśród zgniłych kanapek, ku uciesze głodnych mew. Oby tylko, te mewy małe nasze, nie pokaleczyły sobie dziubków igłami. I choćby dla ratowania mew, trzeba zwiększyć programowanie. Nie piętnaście a sto pięćdziesiąt tysięcy razy dziennie. "Czarni to nie małpy... Polacy to nie robacy, Nie sramy na dywan... igły i... recykling...". Za sto lat będzie zapewne łatwiej. Srającym na dywan wstrzyknie się z urzędu państwowe czipy do mózgu, które jednym ruchem zaprogramują ich na porzadnych obywateli. Tymczasem ten czarny płacze. A ten, co nazwał go małpą mówi, że jest prześladowany. Czy czarny nie rozumie, że tamten nazwał go małpą i sra na dywan, bo był  pijany. A był pijany, bo miał trudne dzieciństwo. Przekażcie sobie zatem znak pokoju i już się, kurwa, nie przezywajcie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Musimy się upewnić, że pacjent jest bezpieczny i jest mu wygodnie

-
Obraz
Pani na szkoleniu tłumaczy, że się wznosimy na wyższy poziom człowieczeństwa. Poziom, gdzie nie ma zgody na wykluczanie i wytykanie innych palcami. Wyższy poziom partnerstwa i higieny. Naloxonu i uśmiechniętych igieł. Pani mówi, że jesteśmy strzykawowymi bohaterami. Że trzeba edukować i budować relację, że to cywilzacyjna choroba duszy, Gabor Mate, Carl Rogers, Micheal Foucault. Że należy heroinistów przysposabiać w bezpiecznym robieniu zastrzyków, bo większość z nich, mimo że wykonuje to codziennie, nie ma o tym pojęcia. To pierwszy krok ku piękniejszej i oszczędnej przyszłości, bo przecież nie dość, że to słuszniejsze, to i tańsze niż leczenie zakażeń wirusami krwiopochodnymi. Jeszcze nadejdzie taki dzień, że w każdym mieście otworzą ośrodki, gdzie w przyjaznej i bezpiecznej atmosferze pacjenci będą mogli zażywać heroinę. Problemem jest wciaż stygmatyzacja i brak sterylności i to, że źle się nakłuwają i niszczą sobie żyły. Do tego używają tych samych strzykawek i przenoszą ż...
Czytaj więcej

David Hume przygląda się chłopcu i dziewczynie

-
Obraz
  Na podstawie filmu "Oslo, 31 sierpnia " - Chciałabym nauczyć się rysować i narysować obraz, który wyraziłby to, kim naprawdę jestem, chciałabym podróżować, schudnąć, kupić dom na wsi, czuć się wolna, mieć wielu przyjaciół, zasadzić drzewo, nauczyć się przygotowywać doskonałe danie, zacząć kąpiele w zimnej wodzie, pływać z delfinami, przezwyciężyć wszystkie fobie i lęki, cały dzień leżeć i patrzeć się w chmury, przebiec maraton, zobaczyć coś tak pięknego, że będę o tym pamiętała do końca życia, wygrać na loterii, mieć pracę, w której czułabym się spełniona, chciałabym się z tobą zestarzeć i czuć, że jestem zawsze przez ciebie kochana. A ty ? – piękna, młoda dziewczyna z Indonezji przerwała i zapytała siedzącego naprzeciwko niej pięknego, młodego chłopca z Bułgarii. Młody, piękny chłopiec z Bułgarii uśmiechnął się, nie wiedząc, co odpowiedzieć. Chwycił dziewczynę za rękę i pocałował. David Hume przyglądał się pięknej, młodej dziewczynie z Indonezji i pięknemu, młodemu chłop...
Czytaj więcej

Pułkownik Piotrek chce zostać opiekunem piłkarza Janusza

-
Obraz
  Piotrek chce zostać opiekunem Janusza i Wendy poprosiła Janka, żeby pomógł Piotrkowi w uzyskaniu zasiłku opiekuńczego. Wcześniej trener Janek pomógł Januszowi w uzyskaniu zasiłku z tytułu choroby alkoholowej, tak że Janusz nie musi już martwić się pracą ani opłatami za mieszkanie socjalne. Janusz twierdzi, że był kiedyś wybitnym piłkarzem polskiej ekstraklasy, jednak kontuzja zrujnowała mu karierę. Teraz, mimo wysokich zasiłków, ledwo co wiąże koniec z końcem. Wendy, co prawda, zapisała go na program darmowego alkoholu, jednak racje etanolu przydzielane Januszowi z rządowych funduszy wydają się nie wystarczające. Wendy widzi jak Janusz więdnie w oczach, gdyż cały zasiłek, zamiast na jedzenie, wydaje na alkohol. Wendy tłumaczy Januszowi, że przy jego chorobie musi przynajmniej dobrze się odżywiać. Wendy jako nauczycielka „Słońca” uczy go gotować zupę warzywną. Uczy go również angielskich słówek związanych z gotowaniem zupy. Trudno jednak, żeby Janusz skupił się na nauce angielskie...
Czytaj więcej