W blasku fleszy karetki

-

Wśród pracowników wybuchła panika. Potrzeba im chyba więcej szkoleń. A wszystko przez ten jej dziwny sposób radzenia sobie ze stresem. Za każdym razem, gdy Mary zrywa z chłopakiem, samookalecza się. Przed samym aktem samookaleczenia Mary dzwoni do recepcji ośrodka, by mieć pewność, że zostanie uratowana, i ogłasza, iż właśnie odbiera sobie życie. Pracownicy biegną wtedy do jej pokoju, udzielają pierwszej pomocy i wzywają karetkę. Mary jest wtedy w centrum uwagi, może przez chwilę poczuć się ważna i potrzebna, a cały świat kręci sie wokół niej. Eskortowana jest przez policję i sanitariuszy niczym gwiazda filmowa po czerwonym dywanie krwi, przy fanfarach i blasku fleszy karetki. Nie dziw, że lubi wracac do tego stanu, gdy jest jej źle. W ostatnim tygodniu, gdy zostawił ją Paul z pokoju nr 21, Mary podcięła sobie w poprzek nadgarstka żyły, by spektakularnie na oczach szerokiej widowni ośrodka odwieziono ją na noszach do mrugającej kolorowymi światłami karetki.  Na Paulu nie zrobiło to jednak wrażenia. - To istny cyrk - mruknął. - Gdyby naprawdę chciała się zabić, podcięłaby sobie żyły wzdłuż przedramienia.
Całkiem niedawno Mary zmieniła sposób samookaleczania i zaczęła podduszać się paskiem od szlafroka. Schemat pozostał jednak ten sam. Mary dzwoni do recepcji, poddusza się, mdleje, zabiera ją karetka. W końcu zarekwirowano jej pasek. Na to Mary połknęła dwa pudełka paracetamolu i popiła je ginem. I znowu widownia, flesze karetki, płukanie żołądka. Pracownicy mają już tego dosyć, ale boją sie, że gdy nie zareagują w porę a Mary przez przypadek umrze, bedą odpowiadali prawnie za nieudzielenie pomocy. Na dodatek konkurencję Mary zaczął jej robic nowy chłopak, Don. Po tym gdy sie pokłócili, Don zadzwonił do recepcji i oznajmił, że odbiera sobie życie. Minutę później pracownik znalazł go dyndającego na pasku przymocowanym do ramy okna. Pracownik go w porę zdjął, ocucił, przyjechala karetka, zabrała Dona. Mary wściekła się z zazdrości i oznajmila Donowi, który na środkach uspokajających wrócił nad ranem do ośrodka, że nie chce mieć z nim nic wspólnego. Zamknęła się w swoim pokoju na cały dzień, obmyślając nowy wielki plan. W końcu, kaszląc i prychając, zadzwoniła do recepcji i oznajmiła, że ma koronawirusa. Przeniesiono ją pospiesznie do izolatki z telewizorem, kuchnią i łazienką, gdzie przez dwa dni, do czasu negatywnego wyniku testu na obecność wirusa, spełniano jej wszystkie życzenia, donoszono obiady, filmy DVD i czasopisma. Don siedział wiernie pod jej drzwiami i szeptał miłosne słówka otuchy.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Musimy się upewnić, że pacjent jest bezpieczny i jest mu wygodnie

-
Obraz
Pani na szkoleniu tłumaczy, że się wznosimy na wyższy poziom człowieczeństwa. Poziom, gdzie nie ma zgody na wykluczanie i wytykanie innych palcami. Wyższy poziom partnerstwa i higieny. Naloxonu i uśmiechniętych igieł. Pani mówi, że jesteśmy strzykawowymi bohaterami. Że trzeba edukować i budować relację, że to cywilzacyjna choroba duszy, Gabor Mate, Carl Rogers, Micheal Foucault. Że należy heroinistów przysposabiać w bezpiecznym robieniu zastrzyków, bo większość z nich, mimo że wykonuje to codziennie, nie ma o tym pojęcia. To pierwszy krok ku piękniejszej i oszczędnej przyszłości, bo przecież nie dość, że to słuszniejsze, to i tańsze niż leczenie zakażeń wirusami krwiopochodnymi. Jeszcze nadejdzie taki dzień, że w każdym mieście otworzą ośrodki, gdzie w przyjaznej i bezpiecznej atmosferze pacjenci będą mogli zażywać heroinę. Problemem jest wciaż stygmatyzacja i brak sterylności i to, że źle się nakłuwają i niszczą sobie żyły. Do tego używają tych samych strzykawek i przenoszą ż...
Czytaj więcej

David Hume przygląda się chłopcu i dziewczynie

-
Obraz
  Na podstawie filmu "Oslo, 31 sierpnia " - Chciałabym nauczyć się rysować i narysować obraz, który wyraziłby to, kim naprawdę jestem, chciałabym podróżować, schudnąć, kupić dom na wsi, czuć się wolna, mieć wielu przyjaciół, zasadzić drzewo, nauczyć się przygotowywać doskonałe danie, zacząć kąpiele w zimnej wodzie, pływać z delfinami, przezwyciężyć wszystkie fobie i lęki, cały dzień leżeć i patrzeć się w chmury, przebiec maraton, zobaczyć coś tak pięknego, że będę o tym pamiętała do końca życia, wygrać na loterii, mieć pracę, w której czułabym się spełniona, chciałabym się z tobą zestarzeć i czuć, że jestem zawsze przez ciebie kochana. A ty ? – piękna, młoda dziewczyna z Indonezji przerwała i zapytała siedzącego naprzeciwko niej pięknego, młodego chłopca z Bułgarii. Młody, piękny chłopiec z Bułgarii uśmiechnął się, nie wiedząc, co odpowiedzieć. Chwycił dziewczynę za rękę i pocałował. David Hume przyglądał się pięknej, młodej dziewczynie z Indonezji i pięknemu, młodemu chłop...
Czytaj więcej

Pułkownik Piotrek chce zostać opiekunem piłkarza Janusza

-
Obraz
  Piotrek chce zostać opiekunem Janusza i Wendy poprosiła Janka, żeby pomógł Piotrkowi w uzyskaniu zasiłku opiekuńczego. Wcześniej trener Janek pomógł Januszowi w uzyskaniu zasiłku z tytułu choroby alkoholowej, tak że Janusz nie musi już martwić się pracą ani opłatami za mieszkanie socjalne. Janusz twierdzi, że był kiedyś wybitnym piłkarzem polskiej ekstraklasy, jednak kontuzja zrujnowała mu karierę. Teraz, mimo wysokich zasiłków, ledwo co wiąże koniec z końcem. Wendy, co prawda, zapisała go na program darmowego alkoholu, jednak racje etanolu przydzielane Januszowi z rządowych funduszy wydają się nie wystarczające. Wendy widzi jak Janusz więdnie w oczach, gdyż cały zasiłek, zamiast na jedzenie, wydaje na alkohol. Wendy tłumaczy Januszowi, że przy jego chorobie musi przynajmniej dobrze się odżywiać. Wendy jako nauczycielka „Słońca” uczy go gotować zupę warzywną. Uczy go również angielskich słówek związanych z gotowaniem zupy. Trudno jednak, żeby Janusz skupił się na nauce angielskie...
Czytaj więcej